Зляціце з неба на зямлю, анёлы,
Там сонца шмат,
Тут змроку значна болей.
Там атуляе вас блакіт вясёлы,
Тут вельмі шмат атуленых нядоляй.
У вышыні, ў бязмежнасці нябеснай,
Гармонія палёту і прасторы.
Тут ад амбіцый палітычных цесна,
Тут эгаізм, з драпежнасцю сумесна,
Выключнасць тчэ сваю на нечым горы.
Свет патанае сёння ў раўнадушшы,
Забыўшыся, што ўсе мы сонца дзеці.
Анёлы, асвятліце нашы душы —
О як жа страшна жыць у змрочным свеце.