За вокнамі злуецца навальніца,
Трава ад ветру палягае ніц.
Напэўна, не пашкодзіць памаліцца,
Каб абмінулі джалы бліскавіц.
А ў чорных хмарах
грукаціць каменне,
То гулка, то цішэй —
І без канца.
Гусцее дождж, як сыпкае насенне,
Як шчодры дар нябеснага сяўца.
Злуецца безгалоўе ў паднябессі,
Маланкі мітусяць —
то тут, то там.
О, як няўтульна птушачкам у лесе,
О, як жа страшна
ў лузе матылькам.