Як пахнуць травы, скошаныя ўчора,
Яны прывялі, набылі духмянасць,
Як фіміям нябеснага Сабора,
Ў якім нябачна фітанцыдзіць радасць.
Якая праца кос, якое ўкоссе!
Лугі ў лінейку сцеляцца у далеч.
І хочацца прылегчы на пракосе,
І па-дзіцячы марыць, марыць, марыць.
Працоўных будняў значныя падзеі,
Як подзвігі сялянскага штодзёння.
Касцы, даяркі, сейбіты і жнеі,
Заўжды былі кармільцы, як і сёння.