Над рэчкай салавей пяе —
Душы маёй паплечнік.
А сонца з-за
Зямлі устае,
Расце,
Нібы сланечнік.
Азваўся і вясковы рух,
Паружавелі далі.
З хлявоў
Выходзячы на луг,
Кароўкі зарыкалі.
Здаецца.
Што прырода дню
Сваю душу адкрыла.
Імкнуцца
Мары ў вышыню —
Знаёма ўсё
І міла.