Пасевы зжаў ад краю і да краю,
Ўсё за сабой прыбраў на ўсе бакі.
Цяпер жніво старанна завяршаю,
Апошнія збіраю каласкі.
Мной колісь гэта поле узарана,
На ім жыцця не шкадаваў свайго.
Я з маладосці засяваў старанна,
Я падсяваў ўсё жыццё яго.
Жыццёвы шлях прамы няўхільна верне
З-пад неба светлых мар у бок зімы.
Так, як у сховішча ссыпаюць зерне,
Я творы занітоўваў у тамы.
Ёсць ураджай, і не благі даволі,
Лепш, каб аб ім усё ж сказаў не я.
Шмат поту тут майго, на зжатым полі,
Па сутнасці — уся душа мая.