Жывеш і — вось якая справа:
Праз шмат мінулых летаў, зім,
Жыць з часам не зусім цікава
Ці нецікава жыць зусім.
Не верыў я, жыў не манахам
Ды і не голым каралём —
Я й беднасць успрымаў з размахам,
Й апошнім шыкаваў рублём.
Бяда-нуда пятлёй удава
Затужвала штораз, штогод
І я адчуў, як жыць цікава
Было — цяпер наадварот.
Мне ў пастцы думкі патаемнай
Жывецца без прыемных дат:
«Жыць нецікава — жыць нікчэмна,
Ды стала жыць мне непрыемна,
Калі памёр апошні брат...»