Калі, бывала,
У маладосці
Псаваў мне справы
Наўмысна хтосьці,
Мне ўсе казалі,
Што гэты «хтосьці»
Ў жыццёвым мёдзе,
Як лыжка дзёгцю.
Лічыў бы сёння
За ўзнагароду
Я лыжку дзёгцю
У бочцы мёду.
Бо лёс мне дорыць
Жыцця адрыжку —
Аж бочку дзёгцю
І мёду лыжку.