Я свой погляд развітальны
Кінуў роднаму парогу.
І падлеткава-запальна
Распачаў жыцця дарогу.
Прагнуў славы — прэч бясслаўе!
Пралетарыў і калгасіў.
Шмат краін, куды дапяў я,
Шмат па свеце накаўбасіў.
Я таптаў Еўропу, Штаты,
Па зямлі выпісваў дугі.
Сэрца да бацькоўскай хаты,
На свае вярнула кругі.
Толькі радасці мне мала
Адзначаць жыцця дажынкі —
Двух братоў, бацькоў не стала,
Сваякоў, сяброў — адзінкі.
О, мой краю, сэрцу мілы,
Сад стары, платы, шпакоўні!
Мір табе, дамок падгнілы —
І зямлі паклон сыноўні.