Мне б расстацца з ліпкім сумам
Хоць на міг,
Збегчы б ад жыцця, ад тлуму,
Ад інтрыг.
Ад няшчырасці салодкай
Ў кожным дне,
Ад пастыласці сіроцкай,
Што ўва мне.
П’ю штодзённа ад адчаю
Боль-нуду.
Што гукаю, што шукаю,
Не знайду.
Не душа — жывая рана,
Слёз імжа.
Жыць мне з ёй наканавана
Да... крыжа.