Даўно вядома ўсім такая ісціна —
Без веры з тупіка не будзе выйсця нам,
Без веры сонца лёсу хутка схіліцца
І сэрца светлай песняй не акрыліцца.
Мы ўсё жыццё — ў пачатку і ў канцы дарог
Адно ў Бога просім: —
Блаславі нас, Бог!
І адчуваем гэта бласлаўленне мы,
Тады спыняе вера наступленне цьмы.
Цячэ жыццё, надзей і плёну поўнае
І ў сэрцы захаваецца галоўнае:
Святая вера — крылы і душы вясна,
Дарога ў Храм адна —
не зарасце яна.
Гарыць святло душы нязгасна, без ашчаднасці,
І Госпадзі імя ў сэрцы ў нас.
Удзячны Богу мы —
і ў сумны дзень, і ў радасці
За тое, што Святы агонь не згас.