З любоўю — цудоўнаму мастаку Г. Якулаву
Даль
Песняй, паэце,
Шкваль.
Сёння сіні
Неба паркаль.
Мору —
Песняю харашэць.
Іх было
26.
26 іх было,
26.
Ля магіл іх
Вятрам цішэць.
Сэрцу кожнаму
Гневам расце
Іх расстрэл
На 207-й
Вярсце.
Там, за морам, гуляе
Туман.
Бач, устаў з пяску
Шаўмян.
Над пустэльняй кашчавы
Стук.
Вунь яшчэ 50
Рук
З долу лезуць,
Каб там не самшэць.
26 іх было,
26.
Хто з свінцом у грудзях,
Хто ў баку,
Кажуць:
«Час нам быць
У Баку —
Мы паглядзім,
Пакуль ёсць туман,
Як жыве Азербайджан».
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Коціць поўню, як дыню,
Ноч.
Хваля ў бераг б’е —
Не суроч!
Вось у гэткую ж ноч
І туман
Расстраляў іх
Атрад англічан.
Камунізм —
Сцяг усіх свабод.
Ураганна ўскіпеў
Народ.
На імперыю ўсталі
У рад
Селянін
І пралетарыят.
У Расіі,
Як помсты кліч,
Бацька строгі быў наш
Ільіч.
А на Ўсходзе,
Дзе шабляў шчэць,
Іх было
26.
Кожны помніць
Той,
Поўны нягод,
18-ты смутны
Год.
І канаў
Ад здрадніцкіх ран
Абстраляны
Азербайджан.
Цяжкі быў
Камуне
Удар.
Край не вытрымаў —
Паў, змагар.
Як ад жаху
Не аглушэць,
Вестку ўчуўшы
Под 26?!
У пяскі, што як плаўлены
Воск,
Звезлі іх
За Краснаводск,
І хто шабляй,
Хто куляй у бок —
Іх паклалі на жоўты
Пясок.
26 іх было,
26.
Ля магіл іх
Вятрам цішэць.
Сэрцу кожнаму
Гневам расце
Іх расстрэл
На 207-й
Вярсце.
Там, за морам, гуляе
Туман.
Бач, устаў з пяску
Шаўмян.
Над пустэльняй кашчавы
Стук.
Вунь яшчэ 50
Рук
З долу лезуць,
Каб не самшэць —
26 іх было
26.
. . . . . . . . . . .
Ноч ніцее
На свежаку.
Ценяў
26
Над Баку.
Цені ценькія,
Іх —
26.
Песня, смутак наш
Рыкашэць!
А не вецер шуміць,
Не туман.
Чуеш, вымавіў
Шаўмян:
«Джапарыдзе,
Ці я аслеп,
Паглядзі:
У рабочых хлеб.
Нафта — чорнай
Крывёй зямлі.
Паравозы кругом,
Караблі...
І ва ўсе караблі,
Цягнікі
Зорку ўрэзалі мы
На вякі».
«Так і ёсць, —
Джапарыдзе ў адказ. —
Вестка гэтая
Радуе нас.
Бо трымае рабочы
Клас
Моцна ў чэпкіх руках
Каўказ.
Коціць поўню, як дыню,
Ноч.
Хваля ў бераг б’е —
Не суроч!
Вось у гэткую ж ноч
І туман
Расстраляў нас
Атрад англічан».
Камунізм —
Сцяг усіх свабод.
Ураганна ўскіпеў
Народ.
На імперыю ўсталі
У рад
Селянін
І пралетарыят.
У Расіі,
Як помсты кліч,
Бацька строгі быў наш
Ільіч.
А на Ўсходзе,
Дзе шабляў шчэць,
26 іх было,
26.
. . . . . . . . . .
Неба ясніцца
Сіні ўспых.
Дарагіх
Ценяў
Гоман заціх.
Хто прастрэлены ў грудзі,
Хто ў скронь.
Ахч-Куйма
Кліча іх праз агонь...
Даль
Песняй, паэце,
Шкваль.
Сёння сіні
Неба паркаль…
Мору —
Песняю харашэць,
26 іх было,
26.
1924.