Я спытаў сягоння у мянялы.
Што дае за паўтумана па рублю,
Па-персідску для цудоўнай Лалы,
Як сказаць пяшчотнае "Люблю”?
Я спытаў сягоння у мянялы
Лягчэй ветру, Ванскіх хваль цішэй,
Як назваць мне для цудоўнай Лалы
“Пацалунак”, што за ўсё мілей?
І яшчэ спытаў я у мянялы,
Ў сэрцы затаіў нясмеласць я,
Як сказаць мне для цудоўнай Лалы,
Як сказаць ёй, што яна "мая”?
Мне мяняла адказаў прыветна:
Аб любві у словах не сказаць,
Аб любві ўздыхаюць непрыкметна,
Вочы, быццам яханты, гараць.
Пацалунку няма назвы-слова,
І не надпіс ён на камянях.
Веюць яны ружаю пунсовай,
Слодыччу пялёсткаў на губах.
Не патрэбна ад любві зарукі,
З ёю знаюць радасць і бяду.
“Ты — мая” — так скажуць толькі рукі,
Што зрывалі чорную чадру.