Кофтачка з блакіту. Сінь журботных воч.
Любай не сказаў я праўды ў тую ноч.
Запытала: «Беліць завіруха бель?
Запаліць бы ў печцы ды паслаць пасцель».
Адказаў я: «Нехта ў звонкай цішыні
Белыя пялёсткі сыпле з вышыні.
Запалі ты ў печцы, пасцялі пасцель,
Без цябе на сэрцы завірухі бель».
1925