Стаміўся ў родным краі жыць,
Самоту ўпотай не адужаць,
Пайду з прасторамі тужыць,
Пайду як злодзей валацужыць.
Па светлых пасмах дня пайду
Шукаць ласкавае хаціны,
І на мяне, як на бяду,
Навострыць нож мой друг адзіны.
Вясной і сонцам на лугу
Спавіта жоўтая дарога,
Імя каторай берагу,
Мяне прагоніць ад парога.
Вярнуся я ў бацькоўскі дом
І радасць не сваю прывечу,
На рукаве пад злым акном
Павешуся ў зялёны вечар.
Сівыя вербы ў тумане
Галовы схіляць — не пабачу.
І неабмытага мяне
Зарыюць так, пад брэх сабачы.
А месяц будзе ўсё плысці
І вёслы давяраць азёрам.
Русь будзе піць у забыцці,
Скакаць і плакаць разам з горам.