Захлынуўся блакіт ад агню,
Забываюцца родныя далі.
Пра каханне пяю ўпершыню,
Першы раз я зарокся скандаліць.
Быў я ўвесь — як запушчаны сад,
На жанчын і на зелле быў падкі.
Знадакучыла піць напрапад
І жыццё разгубляць без аглядкі.
Мне б сачыць толькі кожны твой міг,
Кары вір тваіх воч з трывогай,
Каб, не любячы дзён былых,
Не магла ты пайсці да другога.
Поступ лёгкі, ласкавы стан,
Толькі б сэрца пазнала надзею,
Як умее кахаць хуліган,
Як пакорлівым быць умее.
Я б забыўся навек на шынкі,
Знацца б з вершамі не давялося,
Толькі б чуць ціхі дотык рукі,
Валасоў тваіх ціхую восень.
Загадай — я твой след даганю
Ці ў сваіх, ці ў нялюбых далях.
Пра каханне пяю ўпершыню,
Першы раз я зарокся скандаліць.