А будзе так — зальюцца салаўі,
Зязюля ў лесе гулка закукуе...
Ну, а пакуль што сіні сакавік
Свой сок бунтоўны для зямлі гатуе.
Ды чую я, як молада гудзе
Зялёны шум у сугалоссі з птаствам,
Няхай зіма у наступ злосна йдзе,
А людзі кажуць, што вясной запахла.
Я чую капяжоў цымбальны звон
І крыгалому гром прывольны, весні...
Прачнецца ў звонкім лесе
кветка-сон,
Расплюшчыць вочы сіняя пралеска.
І я ўвайду ў трывожную красу
Абавязкова самы, самы першы.
Табе, адзінай, кветкі прынясу,
Загорнутыя ў сціплы верш мой.