А мы з табой смялелі і смялелі
І пацалункі нашыя сплялі,
І сонца расцякалася па жылах,
І нас з табой кружыла і кружыла...
Плылі сузор’і касякамі ў небе —
І мы закінулі на шчасце невад,
Спаймалі плойму серабрыстых знічак,
Як рыбак трапяткіх, ды невялічкіх.
І адпусцілі зноў іх на прастору —
Гуляйце, вольныя, у вольным моры!
Луской мільгайце іншым закаханым
Ад першых пацалункаў п’яным, п’яным...
А мы з табой смялелі і смялелі,
І пацалункі нашыя даспелі —
Не расцякаецца па жылах сонца,
Жыццё нас кружыць манатонна,
сонна...
І б’ецца пульс нервова і трывожна...
Вось так згараюць, пэўна, спадарожнікі,
Калі з прыволля без граніц і меры
Яны трапляюць ў тоўшчу атмасферы.