Ах, які водар печанай бульбы
На прастуджаным ветрам полі!
Ты пячонік люляеш, як булку,
Што пякуць для застолля.
З далоні на далонь —
Пячэ, як агонь!
Эх, і сопкая ж бульба ўрадзіла —
У рот просіцца нават без солі.
Клубні проста на дзіва, на дзіва —
Поле, поле,
шэрае поле...
Мне пра гэта напомніў булькат
У каструлі з варанай бульбай.
Як насыплеш з яе —
ніколі
Не забудзеш поля,
бульбянага поля...