Адплываюць чыесьці вочы,
Адплываюць чыесьці рукі
У вятрыстым акне вагона.
Нечы боль
і нечыя мукі
Застаюцца ў самоце перона...
Застаюцца чыесьці вочы
У маўклівай тузе расстання...
Паязды адыходзяць ноччу
І звычайна вяртаюцца раннем.
З надзеямі і спадзяваннямі.