Апусцелі ад стрэлаў калчаны,
Ціха коні пайшлі на пагост...
І не плакалі хлопцы — крычалі,
Як пад кулі ішлі ва ўвесь рост.
Вусны смерцю халоднаю сцяты,
І вачэй палымнее агонь...
Правяралася так вернасць сцягу,
Як барвовілі раны яго.
Я шкадую тугімі начамі,
Што да часу таго не дарос,
Як не плакалі хлопцы — крычалі
І пад кулі ішлі ва ўвесь рост.