Часам коціцца мана,
Быццам тое рэха,
Бо заўсёды ў брахуна
Знойдзецца падбрэхіч.
Хлус гаворыць: — Бачыў льва
Я сягоння ў лесе.
— Не адзін, было іх два,—
Тут падбрэхіч лезе.
Брэша хлус: — Я шчупака
Вылавіў з паўпуда.
— Сам трымаў яго ў руках,
Я брахаць не буду.
— Крыж на небе бачыў я
І крывавы месяц...
— Жонка бачыла мая,
Не сысці мне з месца...
Спараваліся вось так
(Што ж, яшчэ бывае).
І падбрэхіч, быццам дзяк,
Хлусу падпявае.
Слухаеш, марнуеш час,
А ці варта смеху?
Шкодны тып брахун для нас,
Яшчэ горш — падбрэхіч.