беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
Добры дзень,
мой загадкавы продак,
Што тугою сцяблінай прарос.
Я таксама, як ты, самародак —
Не зваліўся загадкай нябёс.
Мы — зямныя, ускормлены хлебам,
Што сцяблінай аднойчы прарос.
Нас паіла калматае неба —
Я зваліўся загадкай нябёс.
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая