Будавалі і мы піраміды —
Аж яшчэ ў даюнацкую эру
Мы тапталі стагі.
Ногі грузлі у мяккім сене,
А мы грэбліся ў моры духмяным
Угару, угару...
Стог бакі выпінаў,
Як у яйка, крутыя,
Бо кідаў яго сам чарадзей —
дзед Прышчэп.
Ну, а потым, нібы акрабаты,
Мы па слізкай насілцы сігалі
З вышыні на зямлю,
Пачыналі расчэсваць стог.
Толькі дзед заставаўся ў аблоках —
Бог палескіх лугоў...
Шапку з стога не скінуць віхуры,
Абсякуць яго ніткі ліўняў,
Калі стог стагаваў
дзед Прышчэп...
Мы тапталі стагі —
Будавалі свае піраміды
І раслі угару, угару...