Я па зрэбным бягу палатне,
Што бяліць разаслала маці
На траве ля калінавай копанкі...
Гэта ж трэба выткаць
такую дарогу!
Я бягу,
а ёй краю няма:
Паміж жыта даспелага разаслалася —
На бальшак пакаціўся сувой
Праз палеткі, лугі і лясы...
Перуны, грукачыце!
Ліўні спорныя, йдзіце!
І бяліце дарогу маю,
што выткала маці...