Ёсць вуліца ў Парыжы — Мары-Роз,
Чуваць на ёй, як плешчуць хвалі Сены.
Тут веснавой узбуджанай парой
Кіпяць каштаны жаўтаватай пенай.
Раскажа тут сівенькі старажыл,
Паклаўшы на кіёк нязграбна рукі,
Як з ім калісьці па суседству жыў
Вясёлы сімпатычны рускі.
Адразу ж вобраз непаўторны той
Са слоў француза наяву ўваскрэсне.
...Вясна і сонца... Лёгкаю хадой
Ідзе у парк ён з раскладанкай-крэслам.
Бярэма кніг ахоплена рукой,
Тырчыць з кішэні пікаю аловак...
Каштаны ў парку сцерагуць спакой,
Каб не парушыць з кнігамі размову.
Задумаўся, не чуе чалавек,
Як птушак льюцца трэлі залатыя...
І спее, спее дума ў галаве —
Святая дума аб табе, Расія.
Краіну трэба абудзіць ад сну
І назаўсёды знішчыць гнёт і здзекі,
І абвясціць сапраўдную вясну —
Свабоду, шчасце творцу-чалавеку...
Раскажа вам сівенькі старажыл
З дзіцячай радасцю і захапленнем,
Як па-суседску з ім калісьці жыў
Вялікі рускі —
неўміручы Ленін.