Яны стаяць заўсёды у абновах,
З усмешкай пазіраюць на людзей.
Увосень ім барвовы ліст кляновы
Прышпіляць прадаўшчыцы да грудзей.
Узімку падкладуць пад ногі ваты
І блёскат сыпануць. І будзе снег,
Ды толькі позірк іх халаднаваты
Іскрынкаю ніколі не блісне.
Калі ж вясна пачне імкліва брацца
І капяжамі выбіваць свой такт,
Зноў за вітрынай змена дэкарацый —
Аздобіць іх бярозкамі мастак.
Убранне іншае у іх улетку —
Адзенне падагнана пад фасон.
Ім намалююць на вітрынах кветкі —
Мастацтва іх таксама пад сезон.
Глядзіш за шкло: там змены, змены —
Не трэба ж, каб залежваўся тавар...
Ды толькі не мяняюць манекены
Ніколі твар.