Вецер з лугу прынёс
Пах духмяны:
То ідзе Меданос —
Хлопец п’яны.
Меданос, Меданос,
Дай ты мёду —
І для пчол, і для вос
Асалоду.
А хлапец у хмялі,—
Дык шчадрыня:
Да яго і чмялі
Нават рынулі.
Дзесь хавае свой нос
Толькі шэршань.
Меданос, Меданос...
Звон сталёвых кос...
Пра цябе не раскажаш вершам.