Напрарочылі мне злыя цёткі,
Калі я ў іх пытаўся ў маленстве,
Скуль у нашай суседкі узяўся
Маленькі Пятрок.
«Шмат пазнаеш —
хутка састарэеш»,—
Так мне цёткі з усмешкай
казалі.
Я хацеў шмат пазнаць.
І старэў.
А цяпер я — стары,
бо ўжо многае ведаю:
Чалавек нарадзіўся з істоты,
Дыназаўрам ён быў і малпаю
І яшчэ кім ён толькі не быў...
Я стары ўжо, бо шмат чаго ведаю
Пра цябе, Чалавек.
Ды пытацца яшчэ
мне пра многае трэба —
Ад чаго чалавеку даецца каварства,
Хцівасць, злосць і двурушнасць,
І варожасць найлютая...
Ад чаго?
Я гатоў пастарэць,
хоць сёння сканаць,
Толькі б людзі хутчэй
на пытанні мае
Адказалі...