Пагоркі, як пуховыя падушкі,
Ляжаць на сонцы ў яркай белізне...
У лесе зрэдку снежны пыл цярушыць
Вавёрка сіганула па сасне.
І лес, і поле клічуць нас у госці,—
Тут будзем піць мы водарны настой
І захапляцца дзіўнай прыгажосцю,
Што дорыць сэрцу радасць і настрой.