Гэтак звонка й радасна наўкола,
Хоць без дай прычыны закрычы.
І качаюць па гразі вясёла
Хлапчукі тугія абручы.
Разбудзілі вуліцу іх крыкі,
І такі шчаслівы іхні смех,
Сам, здаецца б, скінуў чаравікі,
Падкасаў калошы і пабег.
Паімчаўся б пад руччоў гаворку
На абгонкі з вёрткім хлапчуком.
І вясёлку, пэўна б, з-за пагорка
Выкаціў цалюткім абручом...