Было іх трое ў маці —
дробных дзетак.
І раз штомесяц да іх у хату
заходзіў дзядзька Пеця
З прыплюснутым, як шланг пажарны,
рукавом...
Ён корпаўся рукой
у абшарпанай сумцы,
Што на плячы вісела
на рамні брызентавым,
І нейкую паперку даставаў.
Даваў агрызачак алоўка маці,
Паказваў пажоўклым ад курэння
пальцам:
— Наталля, распішыся тут...
Яна марудна літары выводзіла,
Губу зубамі прыкусіўшы,
А потым брала асцярожна грошы
з рук паштальёна...
І ведалі яны — за бацьку...
Ён застаўся на вайне.