Ён быў самым рослым у класе...
І мянушку далі яму «Тата».
Грозны выбух: «Вайна пачалася!»
Ён без позвы прыйшоў
да ваенкамата.
Па-мужчынску расправіў спіну
І ва ўзросце рашыў не прызнацца —
Два гады сабе смела накінуў,
Не міргнуўшы сказаў:
— Васемнаццаць.
Губы сцяў, не заплакаў, упарты,
Як праводзіла маці уранні...
Ён падняўся з апошняе парты,—
Толькі ўпотай спазнаўшы каханне.
Збоку — флага з вадою, сапёрка...
І гарачая сталь аўтамата —
Ім задачы рашаў на «пяцёркі»
Першагодак вайны —
вучань Тата.
Дыск пусты, у ствале ні патрона
І адзіная поруч граната...
Ты цяпер на апошнім уроку,
Ты ў адказе за ўсё зараз, Тата.
На зямлі будуць песні і радасць,
Як над ворагам прыйдзе расплата.
Не, жывым вы не возьмеце, гады!
І чаку вырывае Тата...
Ён быў самым рослым у класе,
Стаў ён рана дарослым салдатам,
У сяброў яго — дзеці...
А ён застаўся
Па мянушцы адной толькі Татам.