У поле выйдзі — парацца узгоркі
Ад веснавога мяккага цяпла...
Як гаспадыня рупная, уборку
Вясна ў прыродзе смела пачала.
Бяліць абрусы счэзлыя сабрала,
Каб замяніць іх зыркім дываном,
На вербы панавешала караляў —
Бліскучым надарыла серабром.
Працерла неба мяккай ватай хмараў,
Сыпнула сінькі ў чорныя віры
І з клопатам аб закаханых парах
Пайшла расціць пралескі у бары.
А тут наспела і за фарбы брацца
І падсушыць шырокія палі...
Як многа у вясны клапот і працы,
Каб даць жыццё абуджанай зямлі.