Веру я, што у маці ёсць крылы,
Яна птушкаю можа лятаць,
Ды не той легкадумнай зязюляй,
Што сваіх разгубіла дзяцей.
Кнігаўка неспакойная — маці,
Яна будзе лятаць у трывозе
І кружыць над зямлёй рызыкоўна,
Каб ад нас адвесці бяду...
Як бы добра было, калі б крылы такія
І ў нас вырасталі таксама,
Каб да маці заўсёды ляцець.