З дому ліст...
А на ім — дзіцячая ручка
І каракулі —
«ТАТА...».
О як такі ліст хваляваў
Франтавога салдата!
Можа, сёння,
як пушча, зарослы геолаг
Атрымаў
вось такое ж пісьмо...
О колькі цяпла
прынесла яно!
І марозны палярнік
сагрэты таксама:
На лісце ж —
ручка малога сынка,
Яе абвяла старанна
мама,
Маміна ласкавая рука...
Просяць рукі дзіцячыя
проста
Скараціць хутчэй усе ростані.
Ды зрабіць гэта
нельга татам —
Ім трэба быць салдатамі,
Ім трэба плаваць па моры,
Варочаць горы,
Пакараць неба...
Ім многае, многае трэба!
Як праменьчыкі ў час дакукі
Для іх пісьмы,
дзіцячыя рукі...