«Да вайсковае службы не годзен»,—
Гэтак мне запісалі
ў білеце ваенным...
Перад гэтым я быў з паўгадзіны Адамам,
Што спакуслівы яблык
яшчэ не сарваў,
Бы яблык, ірдзеў, як мяне аглядалі
ўрачыхі.
Мне глядзелі у вочы,
шукалі ў іх мінусы,
Я ж дадатна на свет пазіраў.
Мне шаптала здалёк жанчына
Лічбы простыя па сакрэту,—
Я ж сакрэт той
услых выдаваў.
Доўга слухалі сэрца ўрачы...
Яно штосьці збівалася з рытму,
Як збіваецца з рытму
цяпер і мой верш.
І сказалі пасля:
— Не годзен.
Парадзела шарэнга салдатам
адным...
Парадзела?!
Не, гэта я хлушу,
Я стаю невядомы ў страі.
І як толькі навісне пагроза
Над маёю агністай Радзімай,
Я свой пункт прызначэння знайду.