Запомніў я:
стары цясляр
З зямлі падняў
сухую галавешку,
Шнур разматаў
з грузільцам-гіркай
І зашчапіў яго
ў камлі сасны.
Ён па шнуры
пашоргаў галавешкай,—
Аж закурэла галавешка зноў,
Напяў той шнур
на бервяне струною
І адцягнуў яе,
як цеціву.
І выцяла яна
крамяны ствол,
Пакінула пісяг —
Па ім часаць
цясляр пачаў...
Падняў ён тую галавешку
з папялішча
У сорак...
добра нам вядомым
годзе.