Не грэе сонца на чужыне,
А дома надта аж пякло.
І мне не весела было
На нашай слаўнай Украіне.
Ніхто не лашчыў, не вітаў,
Я не хіліўся ні да кога,
Блукаў сабе, маліўся Богу
Ды люта панства праклінаў,
І згадваў я гады ліхія,
Паганай даўнасці гады:
Хрыста павесілі тады -
Не ўцёк бы й зараз сын Марыі!
І мне не весела нідзе,
Ды, мабыць, весела не будзе,
І на Ўкраіне любай, людзі,
І на чужыне я ў бядзе.
Хацелася б... дый то для тога,
Каб не рабілі маскалі
Дамоўку з дрэва мне чужога
Або хоць крышачку зямлі
Той, з-за Дняпра майго святога,
Вятры святыя прыняслі.
Дый больш нічога. Так вось, людзі,
Хацелася б... Ды што ж гадаць...
Нашто ўжо Бога турбаваць,
Калі па-нашаму не будзе.
Орская крэпасць, 1847