Колькі ж вынесла ты перастрэлак такіх?.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Сіні вечар глядзеў праз імглу,
Наплывалі хмары, і сонца з іх
Дзіды кідала на зямлю.
І яны, сіне-белыя, падалі ўніз
І дымелі сярод пустаты...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Быў бліжэй за ўсіх густа-сіні мыс,
А далей, за ім, быў блакітны мыс,
А за ім — туманна-жамчужны мыс,
А на ім — сілуэтам бязважкім — Ты.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
А на ім — пад стрэламі — Ты.