Я чакаў цябе тысячы год,
І ўрэшце прыйшла ты, прыйшла...
А ў вачах тваіх — холад і лёд,
А сэрца тваё — скала.
Неласкавая ты са мной,
Як зімовага мора валы,
Як пілы скал пада мной
І як снег на схілах Яйлы.
І калі я цалую цябе —
Так сціскаеш ты гожы свой рог,
Быццам я катую цябе,
Быццам я — канец і сыход.
Растаплю я твае снягі,
А іначай — лёс, як свінец,
Сконы радасці і тугі,
І канец. Сапраўды... канец.