Парасон і плашч між сабою гамоняць
І ідуць тратуарамі ўніз галавой,
А пад імі, як хмары, дрэвы зялёныя,
Ўспышкі кропляў, маланкі, дамы і балконы...
Ўвесь амыты,— як вабяць кветак далоні! —
Плашч прыпаў да ружовага парасона,
Нібы чмель, што ўпяўся ў ружовы павой.
12 верасня 1969 г.