epub
 
падключыць
слоўнікі

Уладзімір Караткевіч

Маладая вясна

Маладыя, пушыстыя лісцейкі грушы,

А за імі, на скалах, дубоў галізна.

Ў беласнежным прыбоі, у квецені рушыць

Маладая вясна.

Нібы снег вяршынь ажывае ў цвіценні,

І садоў і аблокаў звіваецца дым:

Белых хмарак алені ў зыркім небе вясеннім

Пралятаюць да мора і дваяцца над ім.

Ты мне сонца! І мора! І подых маю!

Я люблю цябе так, што кроў, як прыбой!

Што ж ты плачаш, чаго ж ты мяне абдымаеш?

Я з табою.

З табой.


красавік 1968; 05.10.1968

Тэкст падаецца паводле выдання: невядомае
Крыніца: невядомая