epub
 
падключыць
слоўнікі

Уладзімір Караткевіч

Мінашукальнікі

Ты — археолагаў сучасных зброя,

Ты — на зямлі ў балоце і ў вадзе

Шукаеш гарады, глыбіні крыеш

І проста на паселішчы вядзеш.

Ты — нібы пуцяводная заранка,

Вядзі, пакуль вушэй хапае й воч...

Але замест вясёлкі і світання

Як часта ты прыводзіш нас у ноч!

Вядзеш табой — і вось, здаецца радасць,

Якая прывядзе цябе паўсюль,

А рыць пачнуць — і вось іржа снарадаў,

І міны йржа, і гнюсь руды ад куль!

Жалезная уся, з метала,

Ты хлусіш нам, шточасна, спакваля,

Ваенным потам і смярдзючым палам

Ушчэнт нашпігаваная зямля.

І вые, як дурны, мінашукальнік

І ўжо, як той шукальнік, галава!..

О вый, зямля, о вый ад зброі пальнай,

Аж покуль не навучышся спяваць!

 

22 верасня 1982 г. 19 г. Піцунда


22.09.1982

Тэкст падаецца паводле выдання: Караткевіч У. Збор твораў: У 8 т. Т. 1. Вершы, паэмы / [Аўт. прадм. В.Быкаў].- Мн.: Маст. літ., 1987.- 431 с., 4 л. іл.
Крыніца: скан