Ты апусціла стрэлы вей —
І гэта, як на снег вайны,
На саван бітвы ў снах завей
Бязгучна селі груганы.
На веі слёзы наплылі —
І гэта, быццам па вясне,
Як брама райскае зямлі,
Праз дождж вясёлка ззяе мне.
Па ўсёй каханай старане
З блакітных сноў спадае дождж —
І гэта,— здаючыся мне,—
Ты ўсмешку дорыш мне усё ж.
І адышла зіма трывог,
І ўстаў з нябёс герояў строй...
І зноў ёсць май, і зноў ёсць бой,
І зноў ёсць свет, і ў свеце бог.
І свет — не пустка мне з табой.
І бог — не пастка мне з табой.