Прачынаюся ноччу,— месяц,
Ў садзе сінім спеў салаўя.
І над вокнамі косы звесіла
Пальма поўдня, любоў мая.
Салаўіныя стогны ўтрапёныя...
Нельга спаць. Мы чакалі гады,
І мы дзелім наша бяссонне,
Дзелім месяца срэбны дым...
Насупор усяўладнаму лёсу
Я ільды і пустыні скрышыў,
Я прыйшоў да твайго ўцёса —
Кедр каханы з паўночных вышынь.