epub
 
падключыць
слоўнікі

Уладзімір Караткевіч

Стары певень

Жабруюць хаты. Штук дваццаць даўно,

Сорак восем сляпых звіў бур’ян пятлёй,

І ўрэшце адзін павадыр: акно,

А за ім жывое святло.

 

Забітая кожная з хат, як труна,

Вёска вымерла. Ў ёй толькі хлюпам звярэць.

І жыве там бабулька адным-адна...

Котка. Певень. І пяць курэй.

 

Ноччу мулка. І шэпча яна ў невідно:

«Не паспее тройчы»... І вось у туман

Загарлае певень, што доўжыцца ноч.

І чакае. Адказу няма.

 

І сыноў, і суседзяў ёй трызніцца крок,

Як жывы, неадчэпны падман...

Загарлае певень, што чэзне змрок —

А хору ў адказ — няма.

 

Хто ў тайзе, хто ў стэпе. Свой гай парадзеў,

А калі ўрэшце прыйдзе драма,

Загарлае певень, што блізкі дзень —

І хоць бы хто падтрымаў.

 

Калі хвошча залева на ўвесь небакрай,

Калі спіць пад снягамі трава,

Гэты певень вартуе наш родны край.

А вы? Ці не ганьба вам?


04.02.1984

Тэкст падаецца паводле выдання: Караткевіч У. Збор твораў: У 8 т. Т. 1. Вершы, паэмы / [Аўт. прадм. В.Быкаў].-Мн.: Маст. літ., 1987.-431 с., 4 л. іл.
Крыніца: скан