Тут мяне, бы ўвесь сусвет, кахалі,
А пасля ў нябыт руін звялі...
Што ж забыў я ў гэтых голых скалах?
Што рабіць мне на тваёй зямлі?
Але ўсё ж за інвары новых ранаў,
За прыбой марскі ў начной журбе,
За пяшчоту, здраду і адданасць
Я, Таўрыда, дзякую табе.
Апускаю зноў сваё забрала...
Вечнай будзь... Мінай цябе канец
За любоў,
што ты ў мяне забрала,
За любоў,
што ты вярнула мне.