Ты — нечаканая радасць,
Ты — ночы ласкавай крок.
Пяшчотны вус вінаграда
Месяц крануў за бок.
Крануў і вусікі звесіў
І, звыклы ў жыцці да ўсяго,
Нізкі чырвоны месяц
Спыніўся паслухаць яго.
Уюцца вусікі, ўюцца,
Месяц чырвоны прыціх.
Вочы твае смяюцца
Ля самых вачэй маіх.
І я, прыціхлы, спайманы.
І роўны сотням багоў
Адчуваю ў сэрцы, як рану,
Словы кахання твайго.
[1957 г. ?]