Хто там паклікаў? Спяшаю за кім?
Хто так ўладарна й нячутна?
Ты, незнаёмая, правам якім,
Сілай якою магутна?
Доўгі з пытаннем супынен пагляд,
Чорныя вочы — вуголлі.
Кроўю і крозай закляты — ўжо фат,
Следам імкну мімаволі.
Ўсё заўважаецца — шэрасць, туман,
Людзі, рух вуліцай хуткі.
Гнуткі, паветраны ўслізгвае стан,
Крок яе лёгкі і пруткі.
Вось азірнулася — полымя з воч,
Профіль спакойны і тонкі.
Профіль... І бегчы?.. Як смешна!..
А, проч!
Боль, як і радасці,— звонкі!
Сэрца, замоўкні, ўзрушэнне, адрынь!
Дзіўнай мне мерай ты мерыш.
Біцца, маё неразумнае, кінь!
Як немагчымаму верыш?
1924
* * *