«Маладняку» да 3-х угодкаў яго існавання
Едуць, едуць паязджане.
Я. Купала
Сёламі, доламі, борам, прасторам
Стукаты, грукаты, звон.
Збуджаны, знуджаны, змораны горам,
Зможаны змора і сон.
Скогатам, рогатам рэжа паветра.
Супраць карагі, ламы...
Бурнасцю ветра з панурага нетра
Хто гэта? Хто гэта? — Мы!
Ад спанку, з паўстанку мы рушыма
ранкам,
Выраю высіцца зык.
Рэха, грымоты, разводдзе-заранка,
Наш бліскавіца-цягнік.
Мінуты міма жальба і жалоба,
Жорсткае джала жалю.
Радасць буялая, радасць-аздоба
Зяблую зябіць зямлю.
Верыма, верым вясёлаю верай,
Лёсам даверана нам:
Шлях нам —бясконцы, нямераны мерай,
Тайнасць заказаных брам.
Мкнем напярэсціг, навысціг у далей,
Вечнасці наперарэз...
У далі ўсё далей і далей для далей
Рушыць і крышыць экспрэс.